Άξιοι επαίνων και θαυμασμού δάσκαλοι

Στο κέντρο του χωριού μας συναντάμε ένα ιστορικό κτίριο, το Δημοτικό Σχολείο. Η χρήση τμήματος του κτιρίου πλέον γίνεται από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Χρυσοκελλαριάς, αφού δεν λειτουργεί πια ως σχολείο. Κάτι που ίσως δεν είναι γνωστό σε όλους μας είναι η σκληρή δουλεία και επίμονη προσπάθεια δύο δασκάλων για την ανέγερση του, του Γιώργου και της Όλγας Βασιλογιαννακοπούλου.
Παραθέτουμε την επιστολή του Ε. Τεμπελόπουλου προς την κόρη τους, επίσης δασκάλου, που τους έζησε και περιγράφει τον κόπο τους.

«Άξιοι επαίνων και θαυμασμού δάσκαλοι

Αγαπητή Νίκη, την Πρωτομαγιά δέχτηκα δύο σχόλια σου, σε απάντηση δικού μου που έκανα λόγο για τις σχολικές εκδρομές την ημέρα εκείνη στην Άγια Πλαγιά (Αγία Πελαγία) και που ανταριαζόταν όλη η γύρω περιοχή από το αμέτρητο παιδομάνι, και τη σημερινή απογοήτευση από τις βουβές εικόνες των κλειστών αγαπημένων μας σχολείων από την έλλειψη παιδιών. Η αντίδραση σου ήταν συγκινητική, γιατί έχεις τους ιδιαίτερους λόγους σου και να μελαγχολείς και να πικραίνεσαι για την κατάντια, του ωραιότερου, τουλάχιστον, Σχολείου της Α Πυλίας, αυτό της Χρυσοκελλαριάς, και τούτο γιατί σου έλαχε να είναι αποκλειστικό δημιούργημα των δυο άξιων σκαπανέων της Πρωτοβάθμιας εκπ/σης μακαριτών γονέων σου Γιώργου και Όλγας, που το λειτούργησαν με 200 κοντά παιδιά, το οποίο και συ τελείωσες. Έχω ζήσει από κοντά τους αγώνες και τις αγωνίες τους, για τη μάθηση των μαθητών τους και για τη δημιουργία του καινούργιου ζηλευτού Σχολείου, αυτού που σήμερα λαλούνε κουκουβάγιες. Μπορώ αδείλιαστα να σου πω ότι κάποια προβλήματα στην υγεία τους, τους τα φόρτωσε το αβάσταχτο στρες της ανέγερσης αυτού του Διδακτηρίου. Επίτρεψε μου δυο λόγια, σε δημόσια ακρόαση όπως αυτή, στη μνήμη του καθένα τους.

Η μάνα σου Όλγα Τσιμόγιαννη από την Σπερχογεία, διορίστηκε στη Χρυσοκελλαριά το Σχολ. Έτος 1948-1949. Ήταν μια πανέμορφη κοπέλα 20-21 ετών, που το στόμα της έσταζε μέλι , πολύ επικοινωνιακή και πάντα χαμογελαστή και χαρούμενη ,γι΄αυτό την αγάπησε από την πρώτη μέρα όλο το χωριό των 1200 κατοίκων, με τους 190 μαθητές από 7μέχρι 15 ετών λόγω κατοχής. Το Σχολείο λειτουργούσε σαν μονοθέσιο!!!! Οι τρεις αίθουσες του παλιού διδακτηρίου είχαν. γίνει μία, με το άνοιγμα των εσωτερικών τους χωρισμάτων. Αυτή η απίθανη ηρωίδα τα κατάφερε μια χαρά και σε σημείο μάλιστα, ώστε όλοι οι δάσκαλοι είχαν να πουν για τις δύο πιο όμορφες και χαρισματικές δασκάλες της Πυλίας , που ήταν η Όλγα της Χρυσοκελαριάς και η Γεωργία της Φοινικούντας.

Μετά δύο χρόνια 2-3 διορίστηκε δεύτερος δάσκαλος, ο Γεώργιος Βασιλογιαννακόπουλος από την Χρυσοκελλαριά ο μετέπειτα πατέρας σου, αφού σε λίγο παντρεύτηκαν . Εντυπωσιακός στην εμφάνιση, προσηνής και εργασιομανής. Έμπαινε στην τάξη του πάντα προετοιμασμένος και ήταν επίμονος στην εμπέδωση » της διδαχθείσης ύλης» στους μαθητές του .Από τα «χέρια τους» βγήκαν όλοι οι επιστήμονες ,με τα βαριά χαρτιά, της Χρυσοκελλαριάς.

Πέρα από το διδακτικό τους έργο, ξεκίνησαν με επιμονή τις ενέργειες για την ανέγερση νέου διδακτηρίου, χωρίς να υπάρχει οικόπεδο ούτε και εξασφαλισμένη κρατική επιχορήγηση. Οι δυσκολίες ανυπέρβλητες. Μετά προσπάθειες χρόνων εξασφάλισαν από την εκκλησία το οικόπεδο στο κέντρο του χωριού. Στη συνέχεια εξασφάλισαν και την κρατική επιχορήγηση, οπότε άρχισαν οι εργασίες της ανέγερσης του ωραιότερου διδακτηρίου της περιοχής μας, τεσσάρων αιθουσών, στο οποίο σήμερα λαλούνε κουκουβάγιες γεγονός που μας πικραίνει όλους και ιδιαίτερα εσένα.. Με το τέλειωμα του μετατέθηκαν και οι δυο στην Καλαμάτα. Έπειτα από κάποιο διάστημα ο Γιώργος τοποθετήθηκε, για ανταμοιβή των προσπαθειών του προϊστάμενος πρωτοβάθμιας Εκπ/σης Καλαμάτας. Οι συγχωριανοί του, της χρυσοκελλαριώτες, σκέπτονται να του πούνε, τουλάχιστον, ένα ευχαριστώ για ότι πρόσφερε στο χωριό τους;

Εσείς τα παιδιά τους Νίκη έχετε τη βαριά παρακαταθήκη να τιμάτε και τους ίδιους και το θαυμαστό εκπαιδευτικό τους έργο και ακόμη να ενδιαφέρεστε για ό,τι τους αφορά, πράγμα που κάνετε, καθώς καλά γνωρίζω. Απόδειξη τούτου, η πίκρα σου για την κατάντια του διδακτηρίου, που οι γονείς σου έδωσαν, ακόμη ό,τι πολυτιμότερο είχαν, την υγεία τους»

Ε.Τ

Έχοντας σαν παρακαταθήκη αυτό το μεγάλο και σημαντικό κτίριο και σεβόμενοι τον κόπο αυτών των δασκάλων, επιθυμία του Πολιτιστικού Συλλόγου Χρυσοκελλαριάς είναι να καταφέρει να το συντηρήσει.